DOĞU AKDENİZ UYGARLIĞI

Fenikeliler

  M.Ö.2000 yılında Lübnan Dağları ile Akdeniz arasındaki dar kıyı bölgede yaşamışlardır.

  Yaşadıkları bölge tarıma ve hayvancılığa elverişli olmadığından coğrafi konumları gereği denizciliğe yönelmişlerdir.

  Tarihin ilk denizci milleti olan Fenikeliler, kolonicilik hareketinde ilk deniz kolonilerini oluşturmuşlar, Akdeniz’in her tarafında koloniler kurmuşlardır. Bunların başlıcaları Kartaca, Biblos, Sidon, Gades ve Tir’dir.

  Doğu ve Akdeniz uygarlıklarını Ege havzasına taşıyarak tanıtmışlardır. Şehircilik ve şehir kültürünü geliştirmişlerdir.

  Mısır yazısını alfabe haline getirmişlerdir.

  İlk defa cam ve cam eşyayı üretmişlerdir.

  İstilacı ve işgalci bir amaç taşımadıkları, ticari ve pazar yönleriyle kolonilerini değerlendirmeleri, sadece kazanç sağlamak düşüncesiyle kolonicilik yaptıklarından dolayı, diğer denizci ve tüccar kavimler karşısında tutunamamışlardır.

İbraniler

  Fırat nehri ile Sina Yarımadası arasında göçebe bir yaşam sürmüşlerdir.

  Tarihte tek tanrılı din inancı ilk kez İbranilerde görülür.

  İbrani dininin en önemli özelliği milli din anlayışının egemen olmasıdır. Yani Yahudiler bu dinin sadece kendilerine gönderilmiş olduğuna inanmışlar ve yayma ihtiyacı duymamışlardır.

  Tarihlerine, dinlerine ve kültürlerine bağlılık bu toplumun günümüze kadar gelmesini sağlamıştır.

  İbranilerden kalma en önemli sanat eseri Hz. Süleyman’ın yaptırdığı Mescid-i Aksa’dır (Süleyman Tapınağı).