Yumuşama Dönemi (Detant) Politikaları

A) ULUSLARARASI İLİŞKİLERDE DEĞİŞİM SÜRECİ

1. YUMUŞAMA DÖNEMİ (DETANT) POLİTİKALARI

Yumuşama, bloklar arasında karşılıklı söz düellosu ile savaş tehlikesinin azalması ve komünist ile antikomünist devletler arasında siyasal, ekonomik, kültürel ve teknolojik anlaşmaların sayısının arttığı, Doğu – Batı ilişkilerinde çatışma ve gerginliğin azaldığı tarihsel bir dönemdir.

Soğuk Savaş’ın kökeni nasıl II. Dünya Savaşı içindeyse, Yumuşama döneminin başlangıcı da Soğuk Savaş döneminin içinde yer almaktadır.

Yumuşamanın gerçekleşmesindeki etkenlerden biri Sovyetler Birliği’nin izlediği dış politikadır.

Sovyet lider Stalin’in 1953’te ölümünün ardından Sovyet dış politikasında Batı’ya karşı bir yumuşama ortaya çıktı.

Kruşçev döneminde Sovyetler Birliği, Federal Almanya’yı tanıdı, Avusturya’dan askerlerini çekti, Yugoslavya lideri Tito ile uzlaşmaya çalıştı, Japonya ile barış anlaşması imzaladı. Kruşçev 1964’te iktidardan düşürüldü ve Komünist Partisi’nin  başına Brejhnev getirildi.

Brejhnev, Batı ile ilişkilerde daha uzlaşmacı bir tutum sergiledi ancak Sovyet ulusal çıkarlarını koruma girişimlerinde de bulundu.

Yumuşamanın oluşmasındaki bir diğer etken de 1950’li yılların ortalarından itibaren iki nükleer devlet arasında (ABD – Sovyet Rusya ) doğrudan bir çatışma olmamasıdır.

Yumuşmanın ortaya çıkmasındaki etkenlerden bir diğeri de Üçüncü Dünya denilen Bağlantısızlardır. Bağlantısız Devletler iki blok arasında arabuluculuk yapmaya çalıştı ve bunu bir ölçüde başardı. 1960 larda başlayan Yumuşama Süreci 1970 lerin başında rayına oturdu ve 1975’te imzalanan Helsinki Belgesi’yle de kuralları kesinleşti.