Atatürkçülük Kavramı

ATATÜRKÇÜLÜK KAVRAMI

TBMM’nin açılmasıyla başlayıp, Kurtuluş Savaşı’nın bitmesiyle hızını arttırarak Atatürk’ün ölümüne kadar süren çeşitli inkılap ve yenileşme hareketleri yapılmıştır.

Atatürk inkılâbı, Kurtuluş Savaşı ve O’nu izleyen çağdaşlaşma savaşında kafasında tasarladıklarını evre evre ve yeri geldikçe uyguladığı ve birbirine bağlı yeniliklerden oluşan bir bütündür. Her biri çok önemli ilkelerin uygulanması Yeni Türkiye’yi oluşturmuştur. Yapılan yeniliklerin her biri, iç ve dış dengeler dikkate alınarak belli bir mantık zinciri içinde gerçekleştirilmiştir.

Ulusal Kurtuluş Savaşı, emperyalizme karşı tam bağımsızlığın sağlanması için verilmiş bir savaştır. Devrimlerin temel amacı ise, bağımsızlığı sürdürmek için geri kalmışlıktan kurtulmak, çağdaşlaşmak, uygar uluslar düzeyine çıkmaktır.

Atatürk İlkeleri üzerinde yükselen Genç Türk Devleti’nin varlığını sürdürmesi, sonsuza kadar yaşaması gerekir. Bu ilkelere bağlılık ve bunları günün şartlarına göre yorumlanıp uygulanmasıyla Türk Devleti’nin yaşama gücü daha da artacaktır.

Akla, mantığa, sağduyuya seslenen, hiçbir aşırı ve pürüzlü noktası olmayan bu ilkelere bağlanmaya “Atatürkçülük” diyoruz. Atatürkçülüğün öğrenilmesi, bilinçli biçimde benimsenebilmesi için, egemen olan ilkelerin bilinmesi gerekir.

Atatürkçülük, siyasi bir doktrin değil, kişi haysiyeti ve onuruna inanan, milli, akılcı bir dünya görüşüdür ve bu görüş, Türk toplumunun tamamen modernleşmesini sağlayan ve sağlayacak temel ilkeler ile düşünce sistemini kapsar.

Tarihin zorunlu sonucu olarak doğan ve sosyal ilke olarak canlılığını (dinamiğini), dayanağını ve doğrultusunu halkçılıkta bulan Atatürkçülük, yurt, kültür ve ülke birliğine dayanan bir milliyetçiliğe yönelerek milli bütünlüğü öngörür.

Atatürkçülük; bir fikirdir, bir ideolojidir, çağdaştır, akılcıdır, bilime ve gerçeğe yöneliktir.

Kısaca Atatürkçülük, Atatürk İlkeleri’nden yola çıkarak, çağdaş medeniyet seviyesine erişmeye yönelen, akıldan ve ilimden kuvvet alan gerçekçi ve sürekli bir hayat hamlesidir.