TARİH BİLİMİNİN YÖNTEMİ

Tarih, diğer bilim dallarında olduğu gibi ancak kendi bilimsel özellik ve yöntemini geliştirmesi sayesinde bağımsız bir bilim dalı olarak gelişmiştir. İnsanlığın geçmişi hakkında doğru bilgiye ulaşmak tarih biliminin en önemli amacıdır. Bu nedenle tarihten günümüze kalan izlerin, kalıntıların ve belgelerin değerlendirilmesi gerekmektedir.

Bir olayı araştırırken: 1.       Kaynak (belge) bulur. 2.       Kaynakları sınıflandırır (Tasnif) 3.       Tahlil (İçeriği hakkında bilgi sahibi olma) 4.       Kaynak eleştirisi yapar (Tenkit) 5.       Kaynaklar arasında bağlantı kurar (Terkib) 6.       Tarafsız (objektif) değerlendirme yapar.

Tarihi olaylar, aynı özelliklerle tekrar etmez. Bu nedenle tarih bilimi deney ve gözlem metodunu kullanamaz.

Tarihi olayları araştıran bir tarihçi sırasıyla aşağıdaki yöntemleri uygular.

 

1)       KAYNAK ARAMA: Önce olayla ilgili kaynaklar aranır.

Tarihi bir olay hakkında bilgi veren her türlü malzemeye kaynak ( belge ) denir. Bir malzemenin kaynak olarak nitelendirilebilmesi için:

1. İçinde bulunduğu devirde veya bu devre yakın bir zamanda yazılması,
2. Devrinin kaynaklarından yararlanarak oluşturulmuş olması gereklidir.

 

Kaynaklar iki gurupta incelenir:

A-İhtiva Ettikleri Bilginin Değerine Göre Kaynaklar

a)       Ana Kaynaklar (Birinci el kaynaklar): Olayın geçtiği döneme ait kaynaklardır.

b)       İkinci El Kaynaklar: Ana kaynaklardan yararlanılarak hazırlanan kaynaklardır. 

B- Bilgi Veren Kaynağın Cinsine Göre Kaynaklar

1. Sözlü Kaynaklar: Bunlar; tarihsel öyküler, şiirler, söylenceler, destanlar, menkıbeler, fıkra ve atasözleridir.
2. Yazılı, Sesli ve Görüntülü Kaynaklar: Bunlar, korundukları yerlere göre üç gruba ayrılır:
3. Arşiv Malzemeleri: Fermanlar, beratlar, kanunnameler, ilâmlar gibi resmî mühür ve imza taşıyan yazılı belgelerdir. Ayrıca; resim ve fotoğraflar, filmler, plâklar, video ve teyp kasetleri, bilgisayar disketleri ile görüntülü ve sesli belgeler de arşivlerde saklanır.
4. Kütüphane Malzemeleri: Şecereler, takvimler ve yıllıklar, vakayinameler, yaşam öyküleri (biyografi), hatıralar, seyahatnameler, gazete ve dergi gibi süreli yayınlardan oluşan malzemelerdir.
5. Müzelik Malzemeler: Kitabeler, abideler, heykeller, mezar taşları ve lâhitler, madalyalar, paralar, insan iskeletleri, ev eşyaları, aletler, silâhlar ile arkeolojik ve etnografik malzemelerdir.

  (Ayrıca kaynakları YAZILI ve YAZISIZ kaynaklar diye de ikiye ayırabiliriz:

1. Yazılı Kaynaklar: Fermanlar, Antlaşma metinleri, paralar, kitabeler… vs.
2. Yazısız kaynaklar: Destanlar, atasözleri gibi sözlü belgelerin yanında, kullanılan araç-gereçler, giyim eşyaları, barınaklar ve iskeletlerdir. )

• Bu tür belgeler özellikle tarih öncesi dönemleri açıklamada büyük öneme sahiptir.

 

Kaynak Eleştirmesi: Kaynakların birbirleriyle karşılaştırılarak kontrol edilmesine “Kaynak Eleştirisi” denir.

Bu eleştirinin amacı:

1. Doğruyu yanlıştan ayırmak,
2. Sağlıklı yorumlar yapabilmektir

 2)       VERİLERİ TASNİF, TAHLİL VE TENKİT ETME:

a)       Tasnif(Sınıflandırma): Elde edilen bilgiler zamana, mekâna ve konuya göre tasnif edilir.

Tarihsel kaynaklardan verilerin elde edilmesinden sonra bunların tasnif edilmesi gerekir. Tasnif, sınıflandırma demektir. Verilerin sınıflandırılması ve mantıklı bir düzen içerisinde sıralanmasıyla, eserin bölümleri oluşturulur. Bu bölümlerin de kendine göre alt başlıkları olacaktır. Böylece hazırlanmakta olan yapıtın plânı ortaya çıkar.

 b)       Tahlil(Analiz=İnceleme) : Kaynaklardan elde ettiğimiz bilgiler güvenilir mi? Karşılaştırma yapılarak bilgiler bu yönde incelenir.

c)       Tenkit(Eleştiri): Elde edilen bilgilerin işe yarayıp yaramadığı, hangi bilgilerin kullanılacağı belirlenir.

Eleştiri, dış eleştiri ve iç eleştiri olmak üzere iki şekilde yapılır.

• Dış Eleştiri: Bir kaynağın adı, türü, sahte veya orijinal olup olmadığı, yazılış tarihi, yazarının belirlenmesi gibi kaynağın dış özelliklerine ilişkin yapılan eleştiridir.
• İç Eleştiri: Kaynakta verilen bilgilerin güvenirliğini ve değerini ortaya koymak için yapılan eleştiridir.

 3)       SENTEZ (BİRLEŞTİRME): Kaynaklardan elde edilen bilgiler düzenlenerek yazılması safhasıdır.

Çözümleme ve tenkit yoluyla olaylara ait birtakım güvenilir bilgiler elde edildikten sonra, birleştirme aşamasına gelinmiş olunur. Birleştirme; çok sayıdaki kaynaktan elde edilen bilgilerin özümsenip yeni bir sonuca ve yargıya ulaşılmasıdır. Birleştirme, araştırmanın en önemli aşaması sayılır. Atatürk’ün “Tarih yazmak, tarih yapmak kadar zordur. Yazan, yapana sadık kalmazsa hakikat, içinden çıkılmaz bir hâl alır.” sözü, bu aşamada ne kadar titiz ve tarafsız olmanın gerekliliğini anlatır.

(Tarihi Olaylar İncelenirken Uyulması Gere­ken Kurallar) Araştırma ve Belgelerin değerlendirilmesinde dikkat edilecek özellikler:

1. Olayın üzerinden belli bir zaman geçmelidir. Böylece olayların sonuçları daha belirgin hale gelmeli ve olayda rolü olan kişiler objektif olarak değerlendirilmelidir.
2. Olayın meydana geldiği yerde araştırma yapılmalıdır. Örneğin Osmanlı ve Bizans kültürleri için İstanbul’da araştırma yapılması gibi.
3. Belgeler doğru olarak değerlendirilmeli ve objektif olarak açıklanmalıdır.

• Objektifliğin sağlan­ması için şunlara uyulmalıdır:

1. Olayın üzerinden belli bir süre geçmelidir.
2. Olay, geçtiği günün değer yargıları içinde incelenmeli günümüzün değer yargıları ile yorumlanmamalıdır.
3. Kaynak taraması yapılmalıdır.
4. Geçmişte meydana gelen olaylar, olayın geçtiği dönemdeki gelişmişlik düzeyi ve değer yargılarıyla açıklanmalıdır. Günümüz değer yargılarıyla ve ideolojileriyle yapılacak değerlendirmeler yanlış sonuçlara ulaşılmasına neden olabilir. Olaylar yorumlanırken tarafsız olunmalı ve olayın geçtiği günün şartları daima dikkate alınmalıdır.
5. Olaylarda rolü olan kişilerin değerlendirilmesi, olayın geçtiği zamanın şartlarının bilinmesine bağlıdır.
6. Olaylar birbirlerini etkiledikleri için olaylar arasında neden sonuç ilişkisi kurulmalıdır.
7. Olayla ilgili değişik belgelerden yararlanılmalıdır. Böylece daha objektif değerlendirmeler yapılabilir.
8. Günümüzdeki olaylarda, geçmişteki yaşanmış olayların katkısı düşünülmelidir.
9. Tarihi olaylar meydana geldiği dönem ve toplumun kültürünü yansıtır, o dönemi karakterize eder.

 

Birleştirme yapacak bir tarihçide şu özelliklerin bulunması gerekir:

1. Olayları, neden – sonuç ilişkisi içerisinde ortaya koyarken onlara etki eden sosyal, psikolojik ve doğal etkenleri kavrayabilmelidir.
2. Yıpranmış ve eksik olan belgeleri düzeltip tamamlamayı bilmelidir.
3. Olayların incelenip aydınlatılmasında tarafsız olmalıdır.
4. Belgelere dayanarak gerektiğinde bilimsel genellemelere ve sonuçlara varabilmelidir.
5. Birleştirmeye ulaşarak bilimsel bir yapıt oluşturmakta olan tarihçinin anlatımı, akıcı ve anlaşılır olmalıdır.