C) BARIŞ İÇİNDE BİR ARADA YAŞAMA

1945 – 1970 yılları, dünya çapında ekonomik büyümenin hedeflendiği bir süreçtir. Büyüme, her yerde görülmekle birlikte III. Dünya ülkelerinde, büyüme ve kalkınma politikalarının uygulanması amacıyla devletler, mücadele stratejileri geliştirmişlerdir.

II. Dünya Savaşı’ndan sonra sömürgelerde ortaya çıkan bağımsızlık hareketleri, uluslararası ilişkilere etki eden yeni bir gücün ortaya çıkmasına neden oldu:

Bağlantısızlar.

Doğu ve Batı bloklarının dışında bağlantısız olarak kendini ifade eden bu gücün önde gelen devletleri, Kore Savaşı sırasında bağlantısızlığını ilan eden Hindistan, Yugoslavya ve Mısır idi.

BANDUNG KONFERANSI (1955)

Endonezya’nın Bandung kentinde 18 – 24 Nisan 1955’te toplanan ve o dönem bağımsızlığını yeni kazanan Asya – Afrika devletlerini bir araya getiren konferanstır. Bağlantısızlar hareketinin başlangıcını oluşturan bu konferansın amacı, yeni bağımsızlıklarını kazanan  Afrika ve Asya ülkelerinin, Amerika ve Sovyet Rusya gibi iki büyük nükleer güç karşısında varlıklarını korumak için birlik ve dayanışmasını sağlamaktı.

Konferansa yön verecek olan ilke, 1954 yılında Tibet üzerindeki Çin – Hint çatışmasının sonunda iki devlet arasında ilan edilmiş bulunan “barış için bir arada yaşama”ydı.

Bandung Konferansı, bir takım kararlar aldı. Bu kararlar içinde en ağırlıklı olan, Çin Halk Cumhuriyeti Başkanı Chou En – lai Hindistan Başkanı Nehru arasında kabul edilerek ilk defa dünyaya tanıtılmış olan “Barış içinde bir arada yaşamanın beş ilkesi üzerinde yeralan anlaşma idi.

Hiçbir bloka veya askeri ittifaka bağlı olmama hareketinin ilk örgütlenmesi, Yugoslavya lideri Tito ile Mısır Başbakanı Nasır’ın girişimi ile 1961 yılında oldu.  Bağlantısızlar, belirli dönemlerde yaptıkları toplantılarda aldıkları kararlarda, uluslarası politikaya yön vermişlerdir.

Bandung Konferans’ından sonra Bağlantısızların sayısı giderek arttı. 1963’te Afrika Birliği Örgütü kurulurken 31 bağımsız devlet vardır. Bağlantısızlar, bloklar arasında denge kurmaya çalışmışlardır. Bunda bağlantısız ülkelerin sayısının oldukça fazla olması etkili oldu. Bağlantısızların, Birleşmiş Milletler içinde etkilerini azaltan en önemli unsur da kararların Güvenlik Konferansı’ndan çıkmasıdır.