CÂHİLİYYE DÖNEMI

 Bilgisizlik, gerçeği tanımama. İslâm, tam bir aydınlık ve bilgi devri olduğu için, Arabistan’da İslâmiyet’in yayılmasından önceki devre, daha dar anlamı ile Hz. İsa’dan sonra peygamberimizin gelmesine kadar geçen zamana “cahiliyye” devri adı verilmiştir.

Cahiliyye, insanın Allah’ı gereği gibi tanımaması, ona kulluk etmekten uzaklaşması, onun ilâhî hükümlerine değil de kişinin kendi hevâ ve hevesine uyması, insanların koyduğu emir ve yasaklara, siyasî sistem ve düşüncelere inanmasıdır.

Kur’an-ı Kerîm’de: “Onlar hâlâ Cahiliyye devri hükmünü mü istiyorlar? Gerçeği bilen bir millet için Allah’tan daha iyi hüküm veren kim var?” (el-Mâide, 5/50) buyurulur. İslâm’ın hakim olmadığı ortamlar Cahiliyye çağlarıdır. Çünkü ilâhî bilginin kaynağından yoksun olan ortamlardır. İslâm’ın gelişinden önceki dönemde yaşayan müşrikler Allah’a isyan etmiş onun hükümlerine sırt çevirmiş bir toplum olarak son derece ilkel ve cahil hayat sürüyorlardı.

Cahiliyye Arapları’nın sürdüğü hayattan ve içinde yaşadıkları ortamdan bazı örnekleri şöyle sıralamak mümkündür:putlara taparlardı , içki içerlerdi ,kumar oynarlardı, tefecilik yaparlardı, faiz oranları çok büyüktü , fuhuş çok büyük orandaydı, kızları diri diri toprağa gömerlerdi …

Bütün bunlara baktığımızda, Cahiliyye’nin bir inanma biçimi olduğunu görüyoruz. Cahiliyye; bir şeyi gerçeği dışında bilmek, anlamak ve buna göre amel etmek demektir.

Bu duruma göre Cahiliyye; insanın ve toplumun İslâm öncesi ve İslâm dışı bir yaşayış biçimiyle yaşaması demektir.

Dinlerin ortaya çıkışı, ortaya çıktığı toplumun kültürel, sosyal ve ekonomik konumuyla yakından ilgilidir. İslâm dini, kökenleri kutsal olan bazı dinlerin değişime uğradığı, putperestliğin arttığı, insanlar ve toplumlar arasında genel ahlâk kurallarının yetersiz kaldığı bir zamanda ortaya çıkmıştır.

Yeni dinin kitabı Kur’an, bütün âlemleri yaratan ve her şeyin gerçek sahibi olan Allah tarafından gönderilmiştir.Bu nedenle evrensel ilkelere sahip olduğu için bütün zamanlara seslenme üstünlüğüne sahiptir.

Hz. Muhammed ise “son peygamber” ve bütün insanların örnek alması gereken en büyük insandır.