MİLLİYETÇİLİK

Ait olduğu milletin varlığını sürdürmesi ve yüceltmesi için diğer bireylerle birlikte çalışmaya, bu çalışmayı ve bilinci diğer kuşaklara da yansıtmaya “Milliyetçilik” denir.

Ulusal savaşımızın çıkış noktasını oluşturan bu ilke Fransız Devriminden sonra yayılan özgürlük düşüncesinin tarihsel gelişiminin bir sonucudur.

Milliyetçilik ilkesi Türk toplumunu birbirine bağlayan en büyük bağdır.

Atatürk, Türk milletini ırk veya din esası üzerine oturtmamıştır. Akılcılık da bunu gerektirir. Özellikle Anadolu’daki Türk toplulukları başka ırklarla yüzlerce yıldan beri kaynaşmış durumdadır.

Atatürk milliyetçiliği, millet sevgisini ve milleti yükseltme amacını taşımaktadır. Kendi öz kültürümüz ve benliğimiz içinde kalkınmamızı amaçlar. Türk milliyetçilik anlayışı birleştirici ve toplayıcıdır. Toplumun bütün üyelerinin ülküde, kültürde, milli şuura ulaşması, tasada ve kıvançta birlikte olmasıdır.

Milliyetçilik, milli egemenliğe ve milli bağımsızlığa dayanmaktadır. Atatürk milliyetçiliğinin en somut örneği ise Türkiye Cumhuriyeti’dir.

Atatürk, yaşadığı sürece hep Türk milliyetçiliğini geliştirmeye çalışmıştır. “Ne mutlu Türküm diyene” sözü, milletimiz yaşadıkça anlamı yükselecek olan çok üstün bir görüşün simgesidir.