ATATÜRK DÖNEMİ TÜRK DIŞ POLİTİKASI

GENEL BAKIŞ

Türkiye, Batı ve Doğu arasında bir köprü oluşturmaktadır. Jeopolitik önemi böylesine kritik bir ülkenin varlığını korumada yalnız askeri gücüne değil, aynı zamanda diplomasiye de dayanması tabiidir. Birçok yabancı yazarın Türk devlet adamlarını “doğuştan diplomat” olarak kabul etmesi sebepsiz değildir.

Mustafa Kemal Atatürk’te askeri niteliklerinin yanı sıra bu vasıfların üstün bir şekilde mevcut olduğunu görmekteyiz. Gerçekten Atatürk, askeri dehasının yanında, ileri görüşlü ve ustalıklı diplomatlık yönüyle de ulusal mücadelenin zafere ulaşmasını sağlamıştır. Ulusal mücadeleden sonraki yıllarda da izlediği başarılı dış politikası, Türkiye’ye, ihtiyaç duyduğu modernleşme için gereken barış ortamını temin etmiştir.

Misak-ı Milli ile belirlenen, Lozan ile perçinlenen ulusal sınırlara kavuşan Türkiye için, Mustafa Kemal dış siyasette temel bir ilke benimsemişti. O da: “Yurtta barış, dünyada barış.” tır.

Atatürk’ün dış siyasetteki milliyetçilik anlayışı, saldırgan ve başkalarının topraklarında gözü olan, dünyada karışıklıklar çıkarmaya yönelik bir anlayış değildir. O’nun milliyetçiliği, başka milletlerin de hak ve özgürlüklerine saygı duyan, onların da mutluluğu yolunda çaba harcayan bir milliyetçiliktir.

Atatürk yayılmacı, saldırgan amaçlar taşıyan ve savaşa yönelik silahlanmaya da karşı çıkmıştır.

 

1923-1932 Yılları Arasında Dış Politikanın Konuları:

1. Türk inkılabının genel ilkeleri doğrultusunda Lozan’dan kalan işlerin halledilmesi

2. Lozan’da kararlaştırılan esasların uygulanması

3. Büyük Devletlerle olan ilişkilerin barışçıl yollarla düzene sokulması

4. Komşu devletlerle iyi ilişkilerin kurulması